Momenteel staat het probleem van goed en kwaad weer in het middelpunt. Er wordt betoogd tegen discriminatie, foute standbeelden worden omvergetrokken of minstens ter discussie gesteld. Wie is goed, wie is fout?
In dit verband kwam ik een citaat tegen van Elie Wiesel, een overlevende van Auschwitz, hoogleraar in literatuur en filosofie. Hij zei: ‘Antisemitisme is slecht, niet alleen voor het slachtoffer, maar ook voor de toeschouwer. Er waren drie rollen in de tragedie van de Tweede Wereldoorlog: de moordenaar, het slachtoffer en de toeschouwer. Heel mijn leven heb ik geprobeerd de onverschilligheid van de toeschouwer te bestrijden. Want de Joden zijn in de Tweede Wereldoorlog in eerste instantie het slachtoffer geworden van de onverschilligheid. Onverschilligheid tast alles aan, het sust in slaap en doodt nog voordat het doodt. Als Auschwitz er al niet toe heeft kunnen leiden, dat het antisemitisme zou verdwijnen, wat dan wel! Racisme en antisemitisme bestaan nog steeds, de vreemdeling is altijd in gevaar’. ( uit ‘Van jodenhaat naar zelfmoordterrorisme’, Dr. Hans Jansen )
Eli Wiesel zag geschiedenisonderwijs als remedie tegen onverschilligheid. Wij mogen ook zeggen dat de Bijbel ons duidelijk leert onze naaste zonder onderscheid (zelfs onze vijanden) lief te hebben! Het is dan beschamend te zien dat Auschwitz in het christelijk Europa kon plaats vinden
