Duiden
Soms neem ik bij mensen om me heen en mezelf de behoefte waar, om het angst zaaiende en alles lamleggende gebeuren van de corona crisis te duiden. Onder duiden versta ik, het pogen hetgeen ons nu treft in verband te brengen met God.
Job
Onlangs vertelde iemand me, geraakt te zijn door een verwijzing naar het boek Job. In de Andreaskerk, is in de Annakapel een muurschildering aangebracht, waarop Job en zijn vrienden staan afgebeeld. Zoals u wellicht weet, wordt Job gaandeweg alles ontnomen. Wanneer Job ter ore komt dat zijn kinderen zijn omgekomen, staat hij op, scheurt zijn klederen en zegt : “de Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de Naam des Heren zijn geloofd.” Wie hier met lezen ophoudt, maakt het zich erg gemakkelijk. Hij of zij loopt met een boog om de uiterst opstandige taal die verder in het boek, bladzij na bladzij klinkt. De kernvraag van dit Bijbelboek is of er onbaatzuchtig geloof bestaat. Satan betwijfelt dat. Ieder gelooft in God vanuit eigen belang, is zijn vaste overtuiging. Job gaat het er niet om iets van God te ontvangen, het gaat hem om God zelf.
Jobs vrienden
Job is niet alleen in zijn diepe leed. Hij heeft vrienden. Aanvankelijk zijn ze Job nabij en zwijgen een volle tijd lang. Na dagen van zwijgen en vooral luisteren is het, naar hun mening, tijd geworden voor een helpend woord. Ze brengen, wat ze in huis hebben, ten gehore met de beste bedoelingen. Ze gaan duiden. Begrijpelijk, maar daar gaat het niet goed. Het coronavirus, een straf van God over deze wereld? Ik zou het allerminst durven zeggen met de beelden van doodbenauwde mensen op ic’s en de paniek in vluchtelingenkampen op mijn netvlies. Het is me ook te weinig solidair. Dit virus is een daad van de boze. God kan er ook niets aan doen en leidt niet, maar lijdt met ons. Hoe aantrekkelijk en aansprekend die verschillende gedachten ook zijn, Job kan het zo niet zien. Gedachten aan satan schieten hem niet te binnen. Hij blijft in gesprek met God. Het enige luisterend oor, waarvan Job iets verwacht is het oor van God. Laten we uiterst voorzichtig zijn om wat er, ver weg en dichtbij, plaatsvindt te duiden. Laten we zwijgen als de vrienden van Job en niet als hen spreken. Solidair zijn met hen die lijden en in de buurt blijven van de Gekruisigde, die voor ons gaat en ons voorgaat, ook daarin dat het ons niet gaat om iets van God te ontvangen, maar om Hemzelf.
Dick van de Linde
