De schrijver van de brief aan de Hebreeën gebruikt ergens het beeld van een renbaan voor geloven. Geloven is een hardloopwedstrijd. Soms gaat het hardlopen goed. Soms houd je het niet vol. Soms lijkt het geloven vanzelf te gaan. Soms is het bijna niet vol te houden. Op die moment moet je denken aan de wolk van getuigen om je heen, zegt de schrijver dan. Aan al die mensen die je al voor gegaan zijn en die je als het ware aanmoedigen om door te gaan. Je ziet ze niet, maar stel je het zo voor dat ze je aanmoedigen.
Zo voelde het gisteren ook. Alleen, met enkelen anderen in de kerk, leidde ik de dienst. Maar vooraf lieten mensen merken dat ze me Gods zegen wensten en dat ze aanwezig waren, ook al zag ik ze niet. Hoe anders zou het geweest zijn, als je geen idee hebt of mensen luisteren en wie dat zijn. Het besef dat er veel mensen op de dienst betrokken waren, is stimulerend.
Wat met mijn situatie niet te vergelijken is, is de situtaie van al die mensen die in eenzaamheid ziek zijn. Soms heel ziek zijn. Ze zijn daarom bijna niemand zien. Laten we ook hen merken, dat er een wolk van getuigen om hen heen is, die ze niet zien, maar die er wel zijn. En die dag en nacht voor hen bidden en aanmoedigen het oog op Christus gericht te houden, de Overste leidsman en Voleinder van het geloof!
Ds. Bernard van Vreeswijk
