Er is dezer dagen nogal wat te doen om het TV-programma Voetbal Inside. Dit is een programma waarin voetbalanalisten allerlei zaken in en rond het voetbal bespreken, vaak op het scherpst van de snede. Ook allerlei actuele zaken worden besproken. Zo ging het laatst over het huidige racismedebat. De meningen van de analisten zijn vaak wat ongenuanceerd. Een tijdje geleden ontstond al eens commotie over grappen die werden gemaakt over homo’s en de tegenstanders van Zwarte Piet.
Volgens één van de analisten zelf zijn hun grappen vaak plat, een beetje ongepast en kunnen ze eigenlijk net niet. Volgens RTL, dat het programma uitzendt, is het juist de kracht van het praatprogramma dat verschillende meningen geuit mogen worden. Maar de mening van de analisten hoeft niet de mening te zijn van RTL. RTL heeft de meningen van de analisten ook wel eens lomp en controversieel genoemd. Sponsors van het programma dreigen ook wel eens te stoppen met hun sponsoring, zoals een sponsor zegt: ‘Wij hechten aan diversiteit en keuren geen enkele boodschap goed die mensen kan raken vanwege hun huidskleur, gender, denkbeelden of seksuele oriëntatie.’
De analisten zelf noemen hun grappen ‘voetbalkantinehumor’. Volgens hen vertellen zij niet veel anders dan de grappen die worden gemaakt aan de bar in een sportkantine, in de kleedkamers en onder de douche, aan de stamtafel in een kroeg. Grappen, die gemaakt worden wanneer mensen ‘los in hun vel’ zitten, zich ‘onbespied’ weten door familie of collega’s. Het is soms ook een uitlaatklep voor eigen frustraties. Maar de gevolgen zijn soms groot, als mensen die het aangaat het horen en meemaken en worden gekwetst.
Ik vind diversiteit van meningen waardevol, in het publieke debat, in de samenleving, in de kerk. Ook al ben ik het soms helemaal niet eens met bepaalde standpunten, toch is het goed als mensen anders denken en geloven dan ik. Voor een samenleving lijkt het mij waardevol als niet allerlei onvrede en frustraties ‘onderhuids’ gaan gisten, maar open gedeeld kunnen worden, in woorden, in daden, in gele hesjes. Dat past bij een volwassen samenleving. Mits er geen sprake is van racisme, geweld en discriminatie. Dat zijn voor mij grenzen.
Ook in onze kerkelijke gemeente wordt verschillend gedacht over bepaalde onderwerpen, over een stijl van leven en geloofsopvatting. Het is alleen maar goed dat die verschillende meningen openlijk worden gehoord en gedeeld en dat mag ook helder worden uitgesproken. Dat hoort bij een pluriforme, volwassen gemeente. Als meningen ‘onderhuids’ gaan, omdat zij er zogenaamd niet mogen zijn, dan werkt dat op den duur denk ik frustratie en onbegrip op. Daarom een pleidooi voor een open gesprek over hoe wij als kerkelijke gemeente staan in deze coronatijd, over hoe wij ons geloof beleven en de daarbij passende manier van leven. Elkaar hierin respecteren. In het vertrouwen dat de Eeuwige geniet van de grote diversiteit aan mensen, dat God ons aan elkaar gegeven heeft en ons de vrijheid geeft om samen te zoeken naar wat in deze crisistijd vrede bevordert, wat liefde laat groeien en wat gerechtigheid dient, in onze kerkelijke gemeente, in onze hele samenleving.
