In een reportage van het Jeugdjournaal deze week ging het over supporters langs de lijn van het voetbalveld. Nu de grote voetbalwedstrijden niet doorgaan en ook de supportersvakken leeg blijven, missen de profclubs veel inkomsten. Maar ook langs de lijn van de jeugdvelden mag nu geen publiek staan. De jeugd mag wel oefenwedstrijdjes spelen.
Het bijzondere is, zo bleek uit de reportage, dat de jonge voetballers het ook wel rustig en prettig vinden als hun ouders niet langs de langs de lijn staan. Een jongen zei: ‘Zo kan ik me beter concentreren op het spel’. Want ouders kunnen zich nogal roeren langs de lijn, zich met hun kind, de trainer of de scheidsrechter bemoeien. Dat loopt ook wel eens uit de hand. Net zoals grote supportersgroepen op voetbaltribunes soms een front vormen tegen een scheidsrechter of een bepaalde speler. We kennen de voorbeelden van donker gekleurde spelers die vanwege racistische spreekkoren gedesillusioneerd het veld verlaten. Aanmoedigingen kunnen ons vleugels geven, scheldpartijen frustraties.
Ook in de Bijbel komen we supporters tegen, in de brief aan de Hebreeën (12:1, 12): Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt… Hef daarom uw slappen handen op, strek uw knikkende knieën en kies de rechte paden, zodat een voet die gekneusd is niet verder ontwricht raakt, maar juist geneest. Bij deze teksten denk ik aan volgepakte tribunes, de menigte joelend in de arena’s in de Romeinse tijd.
In ons geloof hebben wij supporters nodig. Mensen die ons inspireren en die ons aanmoedigen om het vol te houden, ook al zijn wij in deze tijd ‘geblesseerd’. Dat wil zeggen: wij kunnen in deze coronatijd niet voluit leven en een gemeenschap vormen. Wel kunnen wij elkaar tot steun zijn, zoals goede supporters altijd achter hun club, hun gemeenschap, blijven staan, hoe slecht of goed het spel ook is...Uiteindelijk schenkt Jezus ons allen zijn kracht en steun om ook in deze tijd door te gaan met geloven, hopen en liefhebben. Zoals de schrijver van de Hebreeënbrief het verwoordt (12:2): Laten we de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons ons geloof.
Mooie wedstrijd!
