Geslaagd

Blog
Algemeen

Gisteren wapperde aan veel huizen in Hattem de rood-wit-blauwe vlag met een schooltas er aan bungelend. Het was de dag van de officiële uitslag van het schoolexamen. Zoals gewoonlijk werden de geslaagde en gezakte leerlingen gebeld door hun mentor. Maar verder is er dit jaar weinig gewoon geweest aan het eindexamen. Het centraal schriftelijk ging niet door. Er waren nog wel wat online-lessen en wat extra eigen schoolexamens. Zodat er toch een volwaardig examen afgenomen is, ook al ging het anders. Voor de jongeren die geslaagd zijn is het wel zuur dat er geen examenstunt, grote feesten en groepsvakanties naar spannende oorden gehouden kunnen worden.

Ook al is het voor mijzelf al weer heel wat jaartjes geleden, ik herinner mij mijn eindexamenjaar nog goed. Het samen toeleven naar het centraal schriftelijk, het delen van de spanning en de ontlading en het afsluiten van je middelbare schoolperiode. Ik had in die tijd een licht vorm van de ziekte van Pfeiffer, ook zo’n vervelend virus. De huisarts belde ons vlak voor het begin van het centraal schriftelijk op om dat te vertellen en of het niet beter was om het examen voor mij uit te stellen. Ik hoor nog mijn moeder aan de telefoon: ‘Dat gaan we dus niet doen. Na het examen kan hij uit gaan rusten.’ Ach, het waren wellicht ook andere tijden. Je ging maar door. En uiteindelijk ben ik mijn moeder dankbaar voor haar reactie.

Het blijft een bijzonder moment, een ‘rite de passage’, een overgangsmoment: het afsluiten van de Middelbare Schooltijd. Dat merk ik ook dit jaar weer aan de vreugde bij de jongeren en bij hun ouders, de nieuwe kansen die zich voordoen, soms uit huis gaan, groeien naar volwassenheid.

Jongeren worden door premier Mark Rutte opgeroepen om met ideeën te komen hoe zij de wereld ‘in het nieuwe normaal’ vorm willen gaan geven. Is dat niet ook een idee voor onze kerkelijke gemeente? Hoe zien onze jongeren de toekomst van de kerk? Hoe zouden onze jongeren de kerkdiensten vorm willen geven: alleen online? En welke vormen van ontmoeting spreken onze jongeren aan? Laten wij openstaan voor hun ideeën!

De pracht van jonge mensen is hun kracht’ zegt de Spreukendichter (20:29). En de Pinkstergeest laat ‘jullie zonen en dochters profeteren en visioenen zien’ (Handelingen 2:17).           

Van harte gefeliciteerd aan de jongeren die zijn geslaagd en veel succes voor de jongeren die nog een herkansing kunnen doen of het volgend jaar opnieuw gaan proberen. Gods zegen voor jullie allemaal! 

 

 

ds.Wim Hortensius