Na Jezus’ hemelvaart dalen Zijn volgelingen de Olijfberg af naar Jeruzalem? De evangelist Lucas voegt eraan toe, die berg dichtbij Jeruzalem, een sabbatsreis daarvandaan. Sommige vertalingen maken daarvan, voor de helderheid, één kilometer of een kwartier lopen. Diep onder de indruk moeten Jezus’ volgelingen zijn geweest van hetgeen ze zojuist gezien hebben. Ook zullen ze zich ontheemd hebben gevoeld. Terneergeslagen zullen ze dan ook bergafwaarts gegaan zijn. Bovendien is er die loodzware opdracht. ”Jullie zullen mijn getuige zijn in Jeruzalem, Judea, Samaria en tot aan de einden der aarde.” Als een enorme last moet dat bevel op hun schouders gelegen hebben, vooral omdat ze er nu alleen voor staan. Toch vermeldt Lucas niet wat er omgaat in hun hoofd en hart. Slechts die betekenisloze zin wordt toegevoegd. Ze gingen van de Olijfberg naar Jeruzalem, een sabbatsreis. Een kilometer ongeveer, een kwartier lopen. Jammer die vertaling, want niet voor niets laat Lucas het woord sabbatsweg klinken. Een sabbatsreis is je ontspannen voortbewegen. Je zou het kunnen omschrijven als onbezorgd kuieren. Zo zijn ze gegaan vanaf de Olijfberg.
Het zijn dus niet gevoelens van gemis geweest, die de overhand hebben., evenmin onrust en onzekerheid, laat staan de last van een enorme opdracht op de schouders. Nee, ze zijn gegaan als mensen, die weten, het beslissende is gebeurd. Dat is door Jezus gedaan toen hij de weg ging van de Olijfberg naar Jeruzalem. Zei Hij niet voordat Hij stierf. “Het is volbracht.” Het beslissende ligt achter hen, de voltooiing wacht. Daartussen leven we ons leven als een sabbatsweg.
De Joodse denker Abraham Jozua Heschel schreef een indrukwekkend boek over de sabbat. Veel mensen zijn gericht, zo zegt hij, op de ruimte. Wij zetten de ruimte, waarin we leven vol, want voorwerpen zijn tastbaar en zichtbaar. De volken rond Israël kennen heilige plaatsen. In de bijbel is niet de ruimte het belangrijkst, maar de tijd. Niet aan heilige plaatsen in de ruimte, in de natuur wordt gedacht in de bijbel, maar aan bijzondere gebeurtenissen in de tijd, in de geschiedenis. Het eerste dat in de bijbel heilig wordt verklaard is niet een berg, maar een dag, de sabbat. Wij zijn geneigd volgens Heschel, te denken dat een voorwerp betekenis geeft aan een ogenblik, omdat we zijn vergeten, dat het ogenblik betekenis geeft aan het voorwerp. Leven op de wijze van een sabbatweg is er diep van overtuigd zijn dat het beslissende door Christus gedaan is en wij daaruit mogen leven. Het is jezelf niet hoeven opblazen als iemand op wie het aankomt en van wie het afhangt. Ze daalden af na Jezus” hemelvaart naar Jeruzalem. Niet een kwartier lopen of een kilometer, maar een sabbatsreis.
