Wegkijken

Blog
Algemeen

Het was op 4 mei toch wel een bijzondere bekentenis van onze koning Willem-Alexander over zijn overgrootmoeder. Ondanks dat Wilhelmina een krachtige vrouw was, die duidelijk stelling nam tegenover het Nazisme, keek ze weg van wat de Joden overkwam. Weliswaar was zij koningin van alle Nederlanders, maar de joodse medelanders werden door de Duitsers anders behandeld dan de rest. Wilhelmina stond in het wegkijken niet alleen.
Op de vele foto’s waarbij de Joden werden weggevoerd staat de bevolking nieuwsgierig toe te kijken, niemand protesteert. De mensen kijken toe, en kijken weg van het drama dat de Joden overkomt.
De Joden zijn het tot op de dag van vandaag niet vergeten dat Wilhelmina hen in de steek liet. Daarom is het moedig dat de koning niet wegkijkt, maar het probleem benoemt. Het doet de Joodse gemeenschap goed.
Wilhelmina kon de Joden niet redden, maar als ze hen als medelanders had erkend en tegen de deportaties had geprotesteerd, dan had ze moreel al veel voor hen kunnen betekenen.

Ik vind het een belangrijke les ook voor ons. We mogen van het kwaad in deze wereld, dichtbij of ver weg, niet wegkijken. Ook wij kunnen het onrecht in deze wereld niet oplossen. Vaak is het erkennen, het benoemen, al troostend. Soms is dat al een begin van een oplossing.
Laat het voorbeeld van onze God ons daarbij leiden. God kijkt niet weg. Hij ziet het onrecht, het kwaad in deze wereld. Hij bevrijdt niet alleen uit slavernij, maar Hij gaf zijn Zoon om het kwaad en onrecht in deze wereld en in ons weg te nemen.

U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, U zij alle eer.
Alle menselijk lijden hebt Gij ondergaan
Om ons te bevrijden in een nieuw bestaan.

Licht moge stralen in de duisternis,
Nieuwe vrede dalen waar geen hoop meer is.
Geef ons dan te leven in het nieuwe licht,
Wil het woord ons geven dat hier vrede sticht:
U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, U zij alle eer.

(LB 2013) Lied 634

Jaap Klaassen