In deze coronacrisistijd zijn elke avond ‘Frontberichten’ te zien en te horen op TV. Het zijn vlogs van mensen die werken ‘aan het front’ van de strijd tegen het virus. Het zijn met name berichten van mensen in de zorg, ingrijpende berichten. Zoals van een jonge longarts, die zijn ervaringen deelt over mensen vechtend voor hun leven op de IC. Het is hem aan te zien dat het hem raakt. Want soms wordt dat gevecht verloren. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel mensen zich in deze tijd met hart en ziel inzetten voor anderen.
Het woord frontberichten doet mij ook denken aan berichten van een ander front, nu 75 jaar geleden. Morgen, zaterdag 18 april, herdenken wij in Hattem dat onze stad precies 75 jaar geleden werd bevrijd. Ik zag een documentaire over de laatste dagen voor de bevrijding. Een documentaire in een indrukwekkende serie van 7 over de oorlogsjaren in Hattem, gemaakt door TV Hattem bij 60 jaar bevrijding, dus in 2005. Diverse Hattemers delen daarin hun ervaringen over die ingrijpende jaren.
Het gonsde in de dagen voor de bevrijding van de frontberichten. Op 14 april was Zwolle bevrijd. Hoe lang zou het duren voor de geallieerden de IJssel zouden oversteken? De brug over de IJssel was door de Duitsers opgeblazen.
Vanaf de woningen op de Schipperswal werd uitgekeken in de richting van Zwolle. Op een gegeven moment verschenen enkele Canadese soldaten vanaf het Kleine Veer, maar er waren ook nog enkele Duitse soldaten in Hattem. Sommigen van hen begonnen op de Canadese soldaten te schieten. En zij schoten terug, zodat een Duitse soldaat gewond raakte. Er heerste zo’n opgewonden stemming over de naderende bevrijding dat de mensen al de vlaggen begonnen uit te hangen. Toch was het nog gevaarlijk met Duitse soldaten in de buurt. De vlaggen moesten van de politie weer worden binnengehaald.
Enkele dagen later, op 18 april, vond de echte bevrijding van Hattem plaats. Het was groot feest op de Markt: de klokken werden geluid, alle vlaggen werden uitgehangen. Zoals een ooggetuige vertelt: ‘Iedereen deed mee, er waren even geen rangen en standen meer, jong en oud door elkaar, er werd gedanst en gehost en gezongen. Mensen van de verschillende muziekverenigingen begonnen gebroederlijk samen het Wilhelmus te spelen. Het was volop vreugde.’
Vanwege de coronacrisis zijn veel activiteiten rond 75 jaar bevrijding afgelast, maar laten wij morgen de vlag wapperen in Hattem en ook zo de bevrijders eren en de bevrijding vieren.
En laten wij elkaar, ondanks onze verschillen, ook in de crisis van deze tijd vinden en steunen.
Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
verlaat mij nimmermeer…
