Het woord crisis komt uit de oudgriekse taal en betekent oordeel. Het woord heeft meestal betrekking op een tijd van spanningen waarin de gebruikelijk gang van zaken in de samenleving - bestaande gewoontes en het normale menselijk gedrag – onder druk komt te staan en met grote urgentie de vraag rijst of het nog verantwoord is vaste levenspatronen of tradities instand te houden dan wel radicaal te veranderen, al is het maar tijdelijk.
In onze tijd zijn wij er getuigen van hoe plotseling een crisis kan ontstaan. Door de sluipende verspreiding van het cornonavirus zijn wij nu in een crisisstituatie belandt die vraagt om heldere oordelen over wat nog verantwoord is en niet. Van de één op de andere dag zijn we geroepen om onze vaste gedragpatronen te veranderen: geen hand meer geven, ruim anderhalve meter afstand houden op straat en in de supermarkt, en zoveel mogelijk sociale contacten te vermijden.
In het Nieuwe Testament komt het woord ‘crisis’ diverse malen voor. Niet zo vreemd, als je bedenkt dat de eerste eeuw een bijzonder roerige tijd was in Palestina met vele religieuze conflicten en politiek getinte opstanden tegen de romeinse bezetter en soms tegen anders denkende geloofsgenoten. Jezus neemt het woord crisis in de mond wanneer hij zich richt tegen de tempelautoriteiten uit zijn dagen. Hij verwijt hen te muggeziften over allerlei kleine dingen en de schone schijn op te houden, terwijl het moet gaan over ‘het oordeel’, namelijk ‘het erbarmen en de trouw’. Op het in praktijk brengen daarvan, komt het nu aan, stelt Jezus in Mattheüs drieëntwintig vers drieëntwintig, het is ‘de kern van de wet, de thora’. Wie zich daar niet op oriënteert, zal onheil over zich afroepen.
Elke crisistijd legt de zwakheden van een samenleving bloot, van de politieke leiders en van individuele burgers. Anders dan in Jezus tijd, mogen wij ons anno 2020 gelukkig prijzen met de huidige premier die met beleid en verstand ons land door deze crisistijd heen probeert te loodsen. En met de duizenden in de gezondheidsector die, in weerwil van twee decennia lange bezuinigingen, alles op alles zetten om patienten trouw te blijven en hen de best mogelijke behandelingen te blijven geven.
ds.Wiert Sarolea
