Het woord werd gebruikt tijdens de pestziekte in de Middeleeuwen. Om te voorkomen dat zeelui de ziekte zouden overbrengen uit andere landen, moesten de schepen in Italië 40 dagen stilliggen. Niemand mocht van boord.
Momenteel zitten wij allemaal opgesloten. Ouderen, gehandicapten mogen niet weg. Maar ook de rest van de bevolking zit in quarantaine. Kinderen, kleinkinderen mogen ouders en grootouders niet meer bezoeken. De bewegingsvrijheid van iedereen is beperkt. Artsen, verpleegkundigen, hulpverleners moeten zich extra beschermen. Thuishulp kan vaak ook niet meer komen. Ik begrijp dat het wel uitmaakt of je nog een wandeling kunt maken, of dat je huisarrest hebt.
Toch zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. Opgesloten. Ook pastors zijn beperkt in hun mogelijkheden. Het leven staat soms bijna stil.
Dan is het een verademing om te zien dat de natuur zich hier niets van aantrekt. De bomen botten weer uit, de bloemen gaan bloeien. De zon blijft schijnen. Het is zo belangrijk dat we daar oog voor hebben (als we nog kunnen zien). God heeft ons de schepping, de natuur gegeven als teken van hoop, we mogen blij worden van de natuur. Kijk naar buiten. Zie hoe mooi de schepping is. Daarnaast is ook de hemel open. We mogen onze zorgen, onze vragen, onze pijn en verdriet tegen God uitzeggen.
We mogen ook elkaars noden en zorgen bij God brengen. De weg naar de hemel is open.
Wees bemoedigd door vers 3 van Psalm 130:
Ik heb mijn hoop gevestigd
op God de Heer die hoort.
Mijn hart, hoezeer onrustig,
wacht zijn verlossend woord.
Nog meer dan in de nachten
wachters het morgenlicht,
blijf ik, o Heer verwachten
uw lichtend aangezicht.
Jaap Klaassen
